Σπειραία (Spiraea ulmaria)

Η σπειραία ήταν ένα από τα ποιο σημαντικά βότανα των Κελτών Δρυίδων. Το 1894 ένας Γερμανός χημικός ανακάλυψε ότι σπειραία περιείχε σαλικίνη που έχει αντιπυρετικές ,αναλγητικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες παρόμοιες με την ασπιρίνη.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Η σπειραία ήταν ένα από τα ποιο σημαντικά βότανα των Κελτών Δρυίδων , αλλά ήταν γνωστή και στο μεγαλύτερο κομμάτι της Ευρώπης. Το 19ο αιώνα στην Αμερική οι γιατροί την θεωρούσαν εξαιρετικό φάρμακο για την αντιμετώπιση της διάρροιας.

Το 1894 ένας Γερμανός χημικός ανακάλυψε ότι σπειραία περιείχε σαλικίνη που έχει αντιπυρετικές, αναλγητικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Είναι ιθαγενές φυτό της Ευρώπης και φθάνει σε ύψος από τα 60 εκ. έως το 1,8μ.

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ & ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Περιέχει φλαβονοειδείς γλυκοζίτες, φαινολικούς (σαλικιλικοι), πτητικό έλαιο, πολυφασικός.

Είναι αντιφλεγμονώδεις, αντιρρευματική, στυπτική, διουρητική και καταπραΰνει τους πόνους στο στομάχι.

Τα συστατικά της και κυρίως το σαλικυλικό οξύ είναι τύπου ασπιρίνης και συντελούν στο περιορισμό των φλεγμονών και στην ανακούφιση των πόνων όπως των αρθριτικών παθήσεων.

Επίσης βοηθά στην θεραπεία του κοινού κρυολογήματος, οι ταννιίες που περιέχει βοηθούν στην διάρροια και δρα κατά της Escherichia coli, του βακτηρίου που συνήθως προκαλεί τις μόλυνσης της ουρητικής περιοχής.