Ρίγανη, το βότανο της γεύσης

Η ελληνική ρίγανη (Greek Oregano) είναι φυτό πολυετές και ποώδες και η ποιότητά της θεωρείται από τις καλύτερες παγκοσμίως. Η ρίγανη πέρα από το χαρακτηριστικό άρωμα και τη γεύση που αφήνει στο φαγητό έχει και πάρα πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες, με κυριότερη δραστική ουσία την καρβακρόλη. 

Η ρίγανη είναι αυτοφυής και βρίσκεται σε ορεινές και βραχώδεις περιοχές. Χρησιμοποιείται ως καρύκευμα κυρίως στη μαγειρική αλλά και σπανιότερα ως αφέψημα, το οποίο αναφέρεται ως εξαιρετικό κατά του βήχα. Είναι το βασικό καρύκευμα των χωρών της ελληνικής, αλλά και της ιταλικής κουζίνας.

Το λεπτό και διακριτικό της άρωμα δίνει στο φαγητό μια αέρινη «υφή», ενώ ο ουρανίσκος κρατάει τη γεύση της σε παντοτινή ανάμνηση.

Σε κάθε περιοχή της Ελλάδας που επισκέπτομαι (αν είναι η εποχή της, δηλαδή το καλοκαίρι) φροντίζω να αγοράσω ένα ματσάκι που το τρίβω με ευλάβεια. Η ρίγανη μου δημιουργεί μια αίσθηση ότι ενώνομαι με ένα αρχέγονο φυτό, σαν να έρχεται απευθείας από την αρχαιότητα (που σίγουρα έρχεται!).

Μου κάνει εντύπωση το ότι δεν είναι όλες οι ρίγανες ίδιες στην ένταση του αρώματος. Ίσως επειδή έχω την ανάμνηση από τη ρίγανη της Λευκάδας, δεν μπορώ να πω πως έχω συναντήσει ρίγανη με την ίδια «ισχύ».

Όταν το καλοκαίρι ρωτάω στη Λευκάδα αν είναι ντόπια η ρίγανη, μου λένε «γιατί τι διαφορά έχει; είναι από την Πλαγιά» κι όμως έχει μεγάλη διαφορά! Φαίνεται πως το πέλαγος φέρνει με τον άνεμο και τη μυρωδιά της θάλασσας που δίνει το ξεχωριστό άρωμα!

Θυμάμαι από παιδί τη συνταγή της γιαγιάς μου της Πανάγιως που μας έφτιαχνε ριγανάδες:

Μια μεγάλη φέτα ψωμί (από το φούρνο του Δεϊβέκη στου Πουλιού) που ήταν μπαγιάτικο, το έβρεχε, έριχνε λάδι και από πάνω έτριβε τη ρίγανη!

Τα εδέσματα όλου του κόσμου δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτή την αρωματική φέτα που είναι τόσο μακριά αλλά και τόσο κοντά!